مفهوم رانت جویی نخستین بار توسط دو اقتصاد دان آمریکایی به نام های گوردن تالوک و آن کروگر یک چهارچوب نظری پیدا کرد. ایده ی اولیه این بود که افراد سعی می کنند درآمد و ثروت خود را به واسطه ی بهره گرفتن از قدرت سیاسی افزایش دهند و این امر با رشد و توسعه ی اقتصادی واقعی کشور منافات دارد. رانت جویان به جای سرمایه گذاری در فناوری های جدید و کاراتر که در سطوح بالاتر بهره وری ایجاد می شود و موجب تولید بیشتر کالاها و خدمات خواهد شد، به دنبال راههایی هستتند که بتوانند از روابط سیاسی شان برای افزایش قیمت ها و گرفتن یارانه و حمایت های دولتی استفاده کنند. در واقع این افراد سعی دارند درآمد را از جیب بقیه ی جامعه بردارند و در جیب خودشان بگذارند.

رانت جویی ارتباط نزدیکی با توزیع مجدد درآمد و ثروت دارد که با رشد اقتصادی در تضاد است. هاروی به این موضوع اشاره می کند که رانت جویی در توسعه و نگهداشت ناکارایی ایکس در تولید نیز اهمیت دارد.

لابی ها نقش مهمی در ایجاد محیط حفاظت شده ای دارند که موجب رونق بنگاه هایی با ناکارایی ایکس خواهد شد.

توضیح :
بهره‌وری ایکس،(X-Efficiency) به درجه‌ای از بهره‌وری در یک کسب‌وکار اطلاق می‌گردد، که ناشی از رقابت ناقص یا ناکامل شخص است. در مکتب فکری اقتصاد کلاسیک-نو، در شرایط بازار رقابت کامل، شخص یا شرکت باید از بهره‌وری کامل و ۱۰۰٪ درصد استفاده کند، تا بتواند سودی حاصل نماید. هر چند در زمانی که شرایط کامل رقابتی در بازار موجود نباشد، شرکت‌ها یا اشخاص نمی‌توانند از بهره‌وری کامل برخوردار باشند.